Wat is zijn? De kracht van zijn

Er zijn van die momenten waarop alles even stilvalt. Je adem vertraagt. De ruis vervaagt. Je bent er… gewoon.
Niet aan het vechten, niet aan het vluchten. Alleen maar aanwezig.
Dat is zijn.

We leven vaak in de doe-stand. Denken, analyseren, regelen, aanpassen, vooruitkijken, terugblikken.
Maar er is ook een andere manier van leven — één die ons herinnert aan wie we zijn onder al die lagen.
De zijn-stand.

Hoe kom je daar?

Je hoeft niets te doen. Je hoeft niets te fixen.
Je hoeft zelfs je gedachten of emoties niet te controleren.
Je hoeft alleen maar te laten.
Laten wat er in je leeft.
Laten wat er buiten je gebeurt.
Zodra je niet langer probeert te sturen, komt er ruimte.
En in die ruimte kun je pas echt waarnemen.
Niet vanuit angst of controle, maar vanuit rust. Vanuit vertrouwen.

Dat is geen truc. Het is een herinnering.
Want je draagt het al in je. Altijd.

Veiligheid in jezelf

Ook als je omgeving onrustig is, ongemakkelijk of zelfs onveilig voelt — je kunt altijd terugkeren naar jezelf.
Niet door te vluchten, maar door te zakken.
Naar binnen.
Naar de plek waar niets hoeft en alles welkom is.

Als je je laat leiden door alles wat je is opgelegd — regels, verwachtingen, overtuigingen — dan raak je de grip op je binnenwereld kwijt.
Niet omdat je het niet kunt, maar omdat je je aandacht steeds buiten jezelf houdt.

Maar veiligheid ontstaat niet daarbuiten.
Het ontstaat in jou,
wanneer jij besluit te blijven bij wat er is — zacht, open, zonder oordeel.

Hoe je dat oefent?

🧘‍♀️ Meditatie is een mooie ingang, maar het hoeft niet altijd formeel.
Het kan ook via een plek die jou tot rust brengt.
Een wandeling. Een hobby. Een moment met jezelf.
Wat jou helpt om stil te vallen — gebruik dat.

En hoe vaker je dat gevoel ervaart,
hoe makkelijker je er later weer naar terug kunt keren.
Zelfs midden in de chaos.

Want zijn is niet iets wat je moet leren.
Het is iets wat je mag herinneren.
Steeds weer.