Verhuizen, vertragen en weer voelen wat klopt

De afgelopen tijd is er veel veranderd. Ik ben verhuisd - een praktische verandering, maar eentje die ook weer wat oproept. Het heeft me doen beseffen hoe belangrijk het is om te doseren. Om niet alles tegelijk te willen. Om mezelf de ruimte te geven om te landen.

Waar ik eerder de neiging had om maar door te gaan, alles af te maken, en het liefst gisteren nog, kiezen we nu bewust voor één dag in de week om te klussen en verder te werken aan het huis. De andere dagen focus ik op mijn werk, op mijn ontwikkeling, op wat ik echt wil doen. Dat brengt rust.

Zelf de rust opzoeken 

Wat me helpt is de natuur. Het bos in, de frisse lucht, even niets hoeven – het herinnert me aan wie ik ben, aan wat er allemaal al is. Ook helpt het me om dingen te plannen: niet om alles vol te zetten, maar juist om overzicht te creëren. Zodat mijn hoofd het los kan laten.

Toch blijven ze komen: de kritische stemmen, de donkere gedachten. Ze lijken soms zó overtuigend. Alsof ze het beter weten dan ik. Alsof hun waarheid de enige is. Maar ik leer steeds meer om ze te laten zijn, zonder erin mee te gaan. Om niet toe te geven aan die ene gedachte die zoveel ruimte opeist.

In plaats daarvan keer ik terug naar mezelf. Naar het hier en nu. Naar mijn ademhaling. Naar het vertrouwen. Want ik merk: als ik stil word, voel ik het weer. De toekomst en het verleden zijn verleidelijk, maar ze halen me weg uit het enige moment dat echt bestaat – nu.

Dank je wel dat je hier bent. Dat je leest. Misschien herken je iets in mijn verhaal. Misschien helpt het jou ook om vandaag even stil te staan. Om te voelen wat je nodig hebt. En om daar ruimte voor te maken.

Wat mij helpt (en jou misschien ook):

1. Plan bewust lege momenten in.** Tijd om niets te doen is net zo waardevol als iets afronden.

2. Ga de natuur in. Zelfs 10 minuten wandelen kan je hoofd al rust geven en je lijf terugbrengen in het nu.

3. Herken je negatieve gedachten – en geloof ze niet. Ze zijn vaak oud, herhaald en onwaar. Jij hoeft er niet op in te stappen.

Tot slot

We hoeven het niet allemaal te weten. Niet alles hoeft af. Er hoeft niets gefixt, hooguit gevoeld. En telkens weer, als ik denk te verdwalen, mag ik terug naar het vertrouwen. In mezelf. In het leven. In dit moment.

Dank je wel dat je hier bent. Misschien herken je iets in dit verhaal. Neem wat met je mee, of laat achter wat niet past. Alles is welkom.

Met vertrouwen,

Anne